مولانا در اشعار غنایی مثنوی که حاصل تعامل سازنده و دوجانبه بنده با معبود است پارامترهایی در معرفت و وصال حق دخیل می داند.

نغمه های عارفانه ی این اثر سترگ، حاصل قلبی سرشار از عشق و معرفت به خالق است.

در معارف اسلام و ادبيات مسلمانان، قرآن و حديث دو منبع غني و سرشاراوليهاند كه در طول تاريخ همواره شاعران و نويسندگان از آنها الهام گرفته اند

ولوي از جمله شاعران زبان فارسي است كه به شيوهاي هنرمندانه از آنها بهره برده است.

انسان با طبیعت، بخش عمدة زیست انسانی است که به دلیل آسیب های جدی در این حوزه، نیازمند تجدیدنظر و ارائۀ رویکردهای مؤثری است که این تعامل را به شکلی پایدارتر و معنادار ترمیم کند.